The Girlfriend Experience

In The Girlfriend Experience dragen vier avatars van vlees en bloed een draadloze videocamera en microfoon op het hoofd. Bezoekers kunnen ter plekke of elders van achter een computer via Skype inloggen op een van de avatars en deze instructies geven.

Het kunstproject verkent de grenzen tussen de online en de 'echte' offline wereld en is geïnspireerd door de onstuimige groei (vooral rond 2006 en 2007) van online avatar communities zoals Second Life en het nog altijd zeer populaire World of Warcraft. In toenemende mate kunnen mensen online een sociaal en economisch bestaan opbouwen. De titel van het project verwijst naar het paradoxale karakter dat veel online sociaal gedrag heeft.

Enerzijds de veilige anonimiteit van het gebruik van de avatar, anderzijds de intieme ontboezemingen en projecties van verlangen die men online makkelijker uit. Het project was niet alleen conceptueel maar ook technisch goed uitgewerkt, al beperkte de internet bandbreedte, Skype-storingen en lege batterijen tijdens de eerste uitvoering soms het contact met de avatar. De gelaagdheid die het werk kenmerkt werd versterkt door het gebruik van een spiegelwand waardoor de speler en avatar soms op centimeters afstand van elkaar stonden zonder dat de avatar dat kon zien.

Heruitvoeringen van het project, met andere performers, vonden plaats tijdens PICNIC '07, EMAF (april 2008) in Munster, Slovenië (December 2008) en in Lima (juli 2009). Het concept van Martin Butler zou naar verluid enige tijd in de running zijn geweest bij een grote commerciële partij als format voor een bredere mediatoepassing, maar is (nog) niet uitgevoerd.

auteur: Michel Langendijk