HOT100 Report: Seb Chan

Seb Chan staat aan het hoofd van de digitale afdeling van het Sydney Powerhouse Museum dat zich richt op wetenschap en design. In de afgelopen jaren is het Powerhouse onder leiding van Chan gestart met een aantal toonaangevende projecten waarbij nieuwe media technologie wordt grensverleggend wordt ingezet om het publiek nauwer bij het museum te betrekken en om de collectie zo goed en zo relevant mogelijk vindbaar te hebben in zoveel mogelijk contexten op het www.

Zo is er in 2006 begonnen met het meta-dateren en online beschikbaar maken van de gehele collectie. Het publiek kreeg ook vrij de ruimte om hun eigen kennis van de objecten aan de database toe te voegen. Een groot succes! Onderdeel van deze lijn van werken is het publiceren van de Powerhouse foto collectie op Flickr Commons onder een Creative Commons licentie. Ook deze foto’s leiden nu nieuwe spannende levens. Zo zijn er aan foto’s van historische plekken in Sydney door het publiek hedendaagse foto’s toegevoegd van diezelfde plekken, wat een serie van verassende mash-ups heeft opgeleverd.

Voorbij fysieke grenzen
Met inzet van nieuwe media probeert Chan duidelijk te breken met de structuur van het traditionele museum – een structuur die voor het publiek toch nog vaak bij de muren van het museum eindigt. Met een visualisatie van de bezoekerscyclus toont Chan hoe het Powerhouse buiten zijn fysieke grenzen probeert te denken. Behalve de site en de elders online verspreide collectie is er tijdens het bezoek nog een tour voor handheld devices, en is er een Augmented Reality applicatie die de collectie daadwerkelijk in de publieke ruimte brengt. Ja, net als het Stedelijk, ook het Powerhouse maakt gebruik van Layar. Ook QR codes zijn de revue gepasseerd bij het Powerhouse, maar interessant genoeg is Chan over deze techniek niet zo te spreken (“QR codes suck”).
Powerhouse houdt nauw in de gaten wat de bezoeker met de online beschikbare informatie doet, om hier vervolgens van te leren en op de informatie behoefte van het publiek in te spelen. Zo monitort het Powerhouse via een speciaal ontwikkelde applicatie welke tekstuele informatie er door bezoekers vaak gekopieerd wordt, om op basis van deze informatie de organisatie van de website opnieuw te overdenken.

Vindbaarheid
Voor Chan staan altijd twee dingen vooraan bij het online beschikbaar maken van collecties. Materiaal moet vindbaar zijn in de context waarin het gezocht wordt (waar die ook is)   en zoekacties moeten niet alleen maar precies opleveren waarnaar gezocht werd, maar ook extra interessante vondsten opleveren. Het gaat dus om 'searching with noise'

Maar bereikt Powerhouse dit soort waardevolle  serendipiteit? Chan werkt aan een systeem dat opereert door middel van aanbevelingen (‘recommendations”), met een interface die de bezoeker aanmoedigt ook andere onderdelen van de collectie te onderzoeken. Dit project  ontwikkeling loopt parallel aan een belangrijke verandering in het sociale media landschap. Ook op platforms als Facebook en Twitter  wordt de zoekfunctie meer en meer aangevuld  door aanbevelingen van ‘vrienden’, waarmee een mate van gestructureerde serendipiteit in het zoeken wordt teruggebracht.
'Maar wat is dan nog de rol van de curator?' vraagt Kuitenbrouwer.  Die rol is volgens Chan  inderdaad aan het veranderen. De curator wordt iemand die faciliteert, de platforms aanlevert waar de gemeenschap zijn eigen ervaringen met het museum kan creëren.  Dit is volgens Chan eenzelfde transformatie als die momenteel aan de gang is in de journalistiek, waar de rol van de journalist ook meer en meer veranderd in die van redacteur en kwaliteits garantie.
En dekt het woord museum nog wel de lading van Powerhouse? Chan antwoord van ja. Er is en blijft een fysiek museum. Wel is dat soms een  (aangename) verassing voor bezoekers die de collectie  in eerste instantie alleen via de virtuele weg heeft heeft leren kennen.

Verslag door Niels Kerssens