Suicide Machine

Je hoeft alleen je gebruikersnaam en wachtwoord plus eventueel je 'laatste woorden' in te voeren, de 'machine' doet de rest van het werk. Voor je het weet is het web ontdaan van jouw virtuele netwerk. Dit hele proces kan je als gebruiker ook nog eens op je gemak bekijken via een videostream.

Het idee voor de suicidemachine ontstond begin 2009 als ludieke actie tijdens de nieuwjaarsborrel bij WORM. Later dat jaar was de uiteindelijke online versie gereed. Het project werd breed opgepikt in de media. Myspace blokkeerde het IP-adres van de 'suicide-server', gevolgd door Facebook en LinkedIn. MODDR_ ondermijnde dit door met de hulp van gebruikers en fans een globaal proxy-netwerk op te zetten om het netwerkverkeer te verhullen.

Facebook's advocatenkantoor stuurde WORM een zogenaamde 'Cease and Desist' brief, waarin ze duidelijk probeerden te maken waarom de Suicide Machine volgens hun moest stoppen. Deze brief werd direct op op www.suicidemachine.org geplaatst, wat voor nog meer exposure zorgde. Facebook dreigde met juridische stappen als de machine niet zou stoppen en eiste dat WORM zijn Facebookprofiel zou verwijderen. Facebook stelt dat de Web 2.0 Suicide Machine zijn regels heeft overtreden en daarmee heeft WORM zijn recht verspeeld om het platform nog langer te gebruiken. Als tegenreactie heeft WORM vervolgens 'ritueel' 2.0-zelfmoord gepleegd middels de eigen Web2.0 Suicide Machine – de juridische strijd loopt nog.

Met de Web 2.0 Suicide Machine willen de makers duidelijk te maken dat gebruikers van sociale netwerksites altijd zelf de controle over hun data zouden moeten hebben en ook de mogelijkheid om om persoonlijke gegevens en uploads te verwijderen. De reactie van Facebook toont aan dat het bedrijf dit niet wil inwilligen en dat het bedrijf hier ook niet over in discussie wil gaan.

auteur: Walter Langelaar (redactie Serena Eek)